بقای جریان بدون قدرت محال است ! اما
بسم الله الرحمن الرحیم
بقای جریان بدون قدرت محال است ! اما
جریان،جریان اجتماعی : پدیداری سیاسی،اجتماعی،فرهنگی و یا اقتصادی است که پایدار و متداوم است.علاوه بر این جریان، وجه مشخصه های دیگری نیز دارد.که در این جا به دو مورد از آنها که به نظر بنده از اهمیت بیشتری برخوردار است اشاره می کنیم.
1-جریان اجتماعی بدون حضور مردم معنا پیدا نمی کند و اساسا این مردم یا عده ای از مردم هستند که حول موضعی ، عقیده ای یا امری تجمع پیدا می کنند و برای تداوم وبقای آن موضوع و امر، جریان را بوجود میاورند.
2-روی دیگر این سکه قدرت است ، در این جا قدرت الزاما قدرت سیاسی نیست بلکه قدرت معنوی، اقتصادی ، اجتماعی و بعضا قدرت نظامی به عنوان شق دیگری از قدرت سیاسی نیز مد نظر است. این قدرت است که با فشار خود باعث بقای هرچه بیشتر جریان می شود.
3-اما رابطه جریان،مردم و قدرت چه رابطه ای است؟ واین سه به خصوص جریان و قدرت چه نسبتی با هم دارند؟
4-اساسا نطفه و شالوده اصلی یک جریان اجتماعی توسط مردم یا عده ای از آنها ریخته می شود.البته منکر این هم نیستیم که گاهی جریان از اساس توسط قدرتی خاص طرح ریزی می شود،اما عموم جریان های اجتماعی در ابتدا توسط خود مردم شروع می شود. پرواضح است که کارکرد اصلی مردم در اجتماع راه اندازی جریان نیست،بلکه این امر یعنی ایجاد جریان بسته به ضرورت پیش می آید. لذا مردم تا مدت محدودی قادر به همراهی جریان هستند.و بدیهی است که هر چه از آخرین حد غلیان مردمی یک جریان به جلو پیش برویم از تاثیر گزاری مردم در آن کاسته می شود.و رفته رفته جریان رو به افول می رود.اینجا است که هر جریانی برای بقای خود و تداومش احتیاج به قدرت دارد.حال این قدرت چگونه به سراغ جریان اجتماعی می رود؟در ادامه به آن اشاره می کنیم.
5-قدرت،همانطور که اشاره کردیم صرفا قدرت نظامی یا سیاسی نیست بلکه می تواند قدرت معنوی (دینی)، یا قدرت فرهنگی و اساسا هر منبعی که بتواند جریان را تداوم ببخشد باشد. این قدرت صاحبانی دارد،آنها همواره به دنبال احیاء و بقای آموزه ها و اهداف خود هستند . و طبیعی است که همیشه به دنبال مفری و موقعیتی هستند تا این آموزه ها و هداف را پیاده و عملی کنند ، جریان های اجتماعی محل بسیار مناسبی برای این امر هستند.لذا از این جاست که کم کم رد پای قدرت ها در سازمان دهی و تامین هزینه های و تبلیغ برای جریان های اجتماعی خاص دیده می شود.و ممکن است که خود جریان و رئوس آن خیلی از این حمایت خورسند نباشند ولی برای بقای خود به حمایت آنها نیاز دارند و وقتی این جریان خلاف مصالح حاکمیت باشد و حاکمیت به آن خوشرویی نشان ندهد، طبیعی است که درتامین هزینه های خود دچار مشکل است پس ولو به اکراه حاظر است دست نچندان گرم قدرت را بفشارد. و همین جا است که اصالت جریان خدشه دار می شود. پس شاید بتوان گفت که دوره حرکت یک جریان بدون اتکا به قدرتی خاص گذشته است و حال بحث روی میزان وابستگی جریان به قدرت و متقابلا میزان تسلط قدرت بر جریان است.
ظاهرا جریان اجتماعی،نیز نباید دچار نقض غرض بشود یعنی در وابستگی خود به قدرت نباید لجامگسیخته عمل کند تا جایی که عامل قدرت بشمار آید.
6-حال اگر از این منظر به وقایع دوران قبل و بعد از انتخابات نگاه کنیم متوجه خیلی چیزها خواهیم شد. اینکه چه می شود که جریانی سبز ایجاد می شود ولی دوام و تداوم ندارد.آیا میزان وابستگی این جریان به قدرت های سیاسی به خصوص قدرت های داخلی و خارجی که اظهرمن الشمس بود بسیار بیشتر از حدی بود که نیاز می بود؟ آری بر اساس این تحلیل علت اصلی به قهقرا رفتن جریان در ابتدا اصالت مند سبز وابستگی بیش از حد و باج دهی ناشیانه رئوس و بزرگان این جریان به قدرت های داخلی (بعضی آقاها وآقازاده ها) و خارجی به خصوص انگلیس (بی بی سی فارسی ) بود .