1) درگذشت آیت الله ملک حسینی رخداد تلخی بود که استان کهگیلویه و بویراحمد و محافل مذهبی و حوزه­های دینی شهر شیراز را به سوگ نشاند.­ روحش شاد و خدواند وی را با جدّ بزرگوارش محشور گرداند. در این مطلب کوتاه قصد دارم با زاویه­ای متفاوت به بخشی از حیات(علمی) ایشان پرداخته و نقدی را متوجه عملکردشان کنم. در آخر نیز پیشنهادی را به فرزند ایشان سید شرف الدین ملک حسینی استاد فرهیخته­ی علم کلام عرض می­کنم.
2) عنوان آیت­الله وسعت و عمق دانش دینی مرحوم آیت­الله ملک حسینی را نشان می­دهد. بنابراین از بیان سوابق تحصیلی و علمی ایشان صرف نظر می­کنم. مبارزات و مجاهدت­های ایشان در راه اسلام و انقلاب اسلامی را ارج نهاده و از آن روی که موضوع مطلب چیز دیگری است پرداختن به آن را به وقتی دیگر موکول می­کنم. مرحوم ملک حسینی متولد یاسوج بود و از این خطه راهیِ کسب دانش در شیراز و قم شد. وی در دوران انقلاب عموماً به عنوان نماینده مجلس خبرگان رهبری و نماینده مقام معظم رهبری در استان ک.ب شناخته می­شد. با این وجود در شیراز ساکن بود و همّ علمی ایشان در این شهر و در مدرسه خان و دیگر مدارس دینی متمرکز بود. البته در این ایام نیز گوشه چشمی هم به مدارس و آموزش دینی در استان ک.ب هم داشتند.
3) عموماً هر مدرسه­ی دینی و حوزه­ علمیه­ای حول یک یا چند شخصیت علمیِ توانا و تأثیرگذار شکل گرفته، بقا و تداوم می­یابد. به بیان دیگر وجود عالم یا علمای توانا و برجسته است که مدرسه­ی دینی را به سرانجام می­رساند. عالم برجسته با تربیت شاگردان قادر است بر محیط اجتماعی­ای که در آن قرار دارد تأثیر گذاشته و منویات اسلام در مورد جامعه، را تحقق بخشد.
4) حوزه علمیه یاسوج یکی از حوزه­های استانی است که اگر چه مدت زیادی از تأسیس آن نمی­گزرد اما ورود طلاب مستعد، بادغدغه و البته مشتاق به آن، همواره چراغ این مدرسه را روشن نگه داشته است با این وجود این مدرسه همیشه با کمبود استاد، معلم و (رُک بگویم) یک عالم فرهیخته و توانا روبه­رو بوده است.

5) مرحوم آیت­الله سیدکرامت­الله ملک­حسینی می­توانست توان علمی خود را در همان شهر و استان خود متمرکز کند و البته از این امر نتیجه­ای بیشتر از تلاشی که در شیراز داشت را برداشت کند. به توجه به مطالب فوق سید شرف­الدین فرزند ایشان گزینه­های متعدد و متنوعی برای انتخاب ندارد. یا می­تواند سیره­ی علمی پدر را دنبال کرده و در قم ماندگار شود و یا راهی دیار و وطن اجدادی خود شده و مدارس دینی این خطه از دارالاسلام را احیا کند. بی­تردید نبود سید شرف­الدین در قم و تهران خللی را متوجه فضای علمیِ این مناطق نمی­کند اما فقدان وی در کهگیلویه و بویراحمد باعث می­شود مدارس این منطقه در انزوا و بی­مسئله­گی خود باقی بمانند.